Άν βρεθείς στην κόλαση, απλά προχώρα....

«Τα Δαιμόνια» τίτλος που σου τραβάει την προσοχή απ’ το πρώτο δευτερόλεπτο. Έψαχνα καιρό κάτι να μου κεντρίσει το ενδιαφέρον και μετά από πολλές βόλτες στα βιβλιοπωλεία και αρκετές ώρες ψαξίματος στα ράφια ανακάλυψα «τα Δαιμόνια» του Άντριου Ντέιβιντσον. Ένα πολυσυζητημένο βιβλίο και αρκετά διαφημισμένο.

Ο ήρωας του μυθιστορήματος παθαίνει ένα σοβαρό ατύχημα με το αυτοκίνητό του και καταλήγει στο νοσοκομείο παραμορφωμένος από εγκαύματα και με αρκετά μέλη του ακρωτηριασμένα, ανάμεσά τους και τα γεννητικά του όργανα. Η περιγραφή της κατάστασής του στην αρχή είναι η πιο ανατριχιαστική περιγραφή που έχω διαβάσει και μας τοποθετεί στην κόλαση που βιώνει ο ήρωας. Εάν αναλογιστούμε την προηγούμενη ζωή του ως πορνοστάρ και παραγωγός πορνογραφικών ταινιών, ένας άντρας που βασιζόταν στην ομορφιά του για να βγάλει χρήματα καταλαβαίνουμε απόλυτα τις σκέψεις του για αυτοκτονία. Νιώθει ότι η τωρινή του κατάσταση είναι η τιμωρία για τον εθισμό του στα ναρκωτικά, το αλκοόλ και το σεξ, αναφέροντας χαρακτηριστικά «η τιμωρία για κάθε αμαρτωλό είναι ανάλογη με το αμάρτημα του.

Και ενώ έχει φτάσει στο σημείο που πιστεύει ότι έχουν τελειώσει όλα γι’ αυτόν εισβάλλει στην ζωή του η Μαριάνε Ένγκελ, μια παράξενη γυναίκα, που όπως μαθαίνει αργότερα νοσηλεύεται στην ψυχιατρική πτέρυγα ως σχιζοφρενής.

Η Μαριάνε τον περιποιείται με κάθε τρόπο αγνοώντας την τερατώδη παραμόρφωσή του και ισχυρίζεται ότι υπήρξαν ζευγάρι σε μια προηγούμενη ζωή πριν 700 χρόνια περίπου στη μεσαιωνική Γερμανία. Του διηγείται σταδιακά την ιστορία τους καθώς και άλλες ιστορίες ερωτευμένων σε διαφορετικές εποχές και τόπους, που καταλήγουν σχεδόν πάντα στο θάνατο. Κατά την διάρκεια της αποθεραπείας του στο νοσοκομείο η Μαριάνε του απαγγέλει εκτεταμένα αποσπάσματα από την «Κόλαση» του Δάντη, στην οποία το μυθιστόρημα έχει άμεσες και έμμεσες αναφορές.

Όταν παίρνουν και οι δύο εξιτήριο αποφασίζουν να συγκατοικήσουν, παρόλο που ο αφηγητής την θεωρεί σχιζοφρενή μην έχοντας άλλη επιλογή συμφωνεί να πάει να μείνει στο σπίτι της. Ένα παράξενο πέτρινο σπίτι που θυμίζει μεσαιωνικό πύργο και παράλληλα είναι και εργαστήριο γλυπτικής, διότι η Μαριάνε είναι γλύπτρια gargoyles ή δαιμονίων όπως λέγονται, δηλαδή αγαλμάτων που κοσμούν τις γοτθικές εκκλησίες, τα μουσεία και τα πανεπιστημιακά ιδρύματα στις ευρωπαϊκές πόλεις.

Ο έρωτας μεταξύ τους  ξαναγεννιέται χωρίς όμως να μπορεί να εκφραστεί σαρκικά και ο ήρωας μας την παρακολουθεί απελπισμένος ενώ κατασκευάζει σε κατάσταση παραληρήματος τα δαιμόνια της. Ενώ η Μαριάνε βρίσκεται στον πυρετό της δημιουργίας είναι χαμένη στο δικό της κόσμο και αδιαφορεί ακόμη και για την επιβίωση της μένοντας νηστική και άυπνη για μέρες οι ρόλοι αντιστρέφονται και ο αφηγητής προσπαθεί να την φροντίσει με κάθε τρόπο. Ξεπερνάει τα όρια του και ανακαλύπτει μέσα από την σχέση του μ’ αυτή την γυναίκα πράγματα που και ο ίδιος δεν πίστευε ότι θα νιώσει ποτέ, για να φτάσει στο τέλος στην αληθινή αγάπη.

Τελειώνοντας το βιβλίο φτάνουμε στο συμπέρασμα ότι ο δρόμος προς την αληθινή αγάπη ισοδυναμεί με το άγριο μαρτύριο του σώματος που πυρπολείται, δηλαδή με την προσωπική κόλαση , που ο καθένας κρύβει στην ψυχή του και που κατοικείται από δαίμονες, που παίζουν σημαντικό ρόλο στην εξέλιξή του.

Η κρίση φέρνει αλλαγή!

Τα Χριστούγεννα κοντεύουν η διάθεσή μας, όμως δεν αλλάζει. Μάταιες είναι οι προσπάθειες να μπούμε στο εορταστικό κλίμα με τα λαμπάκια, τις γιρλάντες, τα στολίδια και τα φωτισμένα δέντρα, η κατάσταση που επικρατεί στη χώρα μας δεν μας το επιτρέπει. Οι περικοπές στους μισθούς και τις συντάξεις, οι επιπρόσθετοι φόροι, οι περικοπές στα δώρα των εργαζομένων και οι απολύσεις προκαλούν την δυσφορία των πολιτών.

Στην ίδια κατάσταση μ’ εμάς βρίσκονται και άλλες ευρωπαϊκές χώρες όπως η Ιρλανδία, η οποία είναι κι εκείνη κάτω απ’ τον ζυγό του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου προκειμένου να γλιτώσει την χρεοκοπία. Ακόμη, η Ισπανία, η Πορτογαλία αλλά και η Ιταλία έχουν επηρεαστεί από αυτή την διεθνή κρίση.

Είχαμε μάθει να ζούμε καταναλώνοντας υπερβολικά ενώ παρήγαμε ελάχιστα, οι περισσότεροι κινούμασταν με κάρτες δηλαδή με δανεικά χρήματα, τα οποία δεν μπορούσαμε να καλύψουμε με τους μισθούς μας κι έτσι φτάσαμε στο τέλμα. Τα δανεικά τελείωσαν και τώρα καλούμαστε ν’ αναλάβουμε τις ευθύνες μας ως πολίτες αλλά και ως κράτος. Το αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν να φτάσουμε στο όριο της πτώχευσης και να ζητήσουμε κι άλλα δανεικά για να μπορέσουμε να ισορροπήσουμε.

Η παρούσα κατάσταση έδωσε ένα μήνυμα σε όσους κερδοσκοπούσαν ασύστολα στις πλάτες των καταναλωτών, με υπερβολικές τιμές σε προϊόντα αλλά και υπηρεσίες, που ξεπερνούσαν τις αντίστοιχες σε άλλα ευρωπαϊκά κράτη. Έτσι οι ξενοδόχοι ξεκίνησαν μειώσεις από 30%-50% στα χριστουγεννιάτικα πακέτα τους, βλέποντας τις κρατήσεις τους να κυμαίνονται σε χαμηλότερα επίπεδα σε σύγκριση με προηγούμενες χρονιές. Πολλά μαγαζιά έχουν ξεκινήσει εκπτώσεις, που θα διαρκέσουν μέχρι το τέλος Δεκεμβρίου αλλά και προσφορές, διότι κατάλαβαν ότι με τις τιμές που είχαν θα οδηγούνταν στο λουκέτο. Διόλου απίθανο αν αναλογιστεί κανείς πόσα μαγαζιά έχουν κλείσει το τελευταίο διάστημα εξαιτίας της οικονομικής ύφεσης. Ο κόσμος έχει αρχίσει να δείχνει ενδιαφέρον και για τα ρούχα από δεύτερο χέρι, αγνοώντας επιδεικτικά τις επώνυμες μάρκες με τις απλησίαστες τιμές. Παρατηρώντας την μειωμένη κατανάλωση ακόμα και οι αλυσίδες σούπερ μάρκετ έχουν προβεί σε μπαράζ προσφορών και μειώσεις τιμών για να καταφέρουμε ν’ αγοράσουμε όλοι τα απαραίτητα για το εορταστικό τραπέζι.

Οι συνθήκες που επικρατούν τώρα μας βοηθούν έτσι ώστε ν’ αλλάξει ο τρόπος σκέψης μας και αντίστοιχα ο τρόπος ζωής μας. Μαθαίνουμε να ζούμε με λιγότερα, μειώνουμε τις απαιτήσεις μας και αγοράζουμε πράγματα, που πραγματικά έχουμε ανάγκη. Η οικονομική κρίση μας βοηθάει  και στην σύσφιξη των φιλικών και συγγενικών μας σχέσεων, εφόσον πλέον ελλείψει χρημάτων μειώνονται οι έξοδοι μας και προτιμούμε τις συγκεντρώσεις σε σπίτια. Αλλά και σε πολιτικό επίπεδο θέλω να πιστεύω ότι θα επέλθουν ριζικές αλλαγές όπως η τακτοποίηση των οικονομικών της χώρας και η αργή αλλά σταθερή της ανάπτυξη, εφόσον ο έλεγχος των οικονομικών μας έχει φύγει απ’ τα δικά μας χέρια.