Βραδιά ποίησης!

Δύσκολη νύχτα η σημερινή και μετά από πολλές ώρες διαβάσματος(λόγω εξεταστικής) αποφάσισα να χαλαρώσω ξεφυλίζοντας ένα βιβλίο με ποιήματα του Ράινερ Μαρία Ρίλκε.Το μάτι μου έπεσε στο ποίημα του "ερωτικό τραγούδι", που το θεωρώ εκπληκτικό και είπα να το μοιραστώ μαζί σας.....
Την ψυχή μου πώς να την συγκρατήσω,
που την δική σου να μην ταράξει ψυχή;
Πώς να την κάμω σε κάτι άλλο να υψωθεί
πάνω από σένα;Θα 'θελα, με ό,τι πια εχάθη,
μες στο σκοτάδι να την ασφαλίσω,
σε μια γωνιά ήρεμη και ξένη,που να μη
δονείται,όταν σου κραδαίνονται τα βάθη.
Ό,τι σ'εσέ κ' εμένα την ταραχή φέρνει,
μαζί μας παίρνει, σαν μια δοξαριά,
που μια φωνήν αφήνει μοναχά,
από δύο χορδές.Σε ποιό όργανο είμαστε δεμένοι;
Και, ποιός παίχτης, ω τραγούδι γλυκό, μας κρατά;

Όσο μπορείς

Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις και ομιλίες.
Μην την εξευτελίζεισ πηγαινοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κι εκθετοντάς την
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ώσπου να γίνει σα μια ξένη φορτική.
                        Καβάφης