Στα μέσα του περασμένου Οκτώβρη ένα βιβλιαράκι μόλις 32 σελίδων εισέβαλε δυναμικά στην αγορά της Γαλλίας. Κανείς δεν περίμενε ότι θα σκαρφάλωνε στην κορυφή των μπέστ σέλερ και ότι θα γινόταν το ιδανικό δώρο Χριστουγέννων. Ο συγγραφέας του Στεφάν Εσέλ, στα 93 του χρόνια, δεν το βάζε κάτω και καλεί τους αναγνώστες του να εξαγριωθούν και ν’ απορρίψουν την σημερινή κοινωνία μ’ αυτό του το πολιτικό δοκίμιο.
Οι απίστευτες πωλήσεις του βιβλίου αντικατοπτρίζουν το κοινό αίσθημα αγανάκτησης που υπάρχει και στη Γαλλία για τις κοινωνικές ανισότητες. Η μετατροπή του μπέστ σέλερ σε φαινόμενο, όμως, οφείλεται φυσικά στην προσωπικότητα του συγγραφέα και στην ιστορία της ζωής του.
Ο Εσέλ γεννήθηκε το 1917 στο Βερολίνο και είναι γιός του συγγραφέα Φράντς Εσέλ και της ζωγράφου Έλεν Γκρούντ, του ζευγαριού που έφερε στην οθόνη ο Φρανσουά Τρυφώ στην ταινία του «Ζυλ και Τζιμ». Στη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής της Γαλλίας ο Εσέλ εντάχθηκε στην γαλλική αντίσταση, συνελήφθη, βασανίστηκε και εκτοπίστηκε στα στρατόπεδα συγκέντρωσης Μπούχενβαλντ και Ντόρα, όπου γλίτωσε την εξόντωση από θαύμα. Ήταν ένας από τους συντάκτες της Διακήρυξης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και μέχρι σήμερα στέκεται δίπλα στους άστεγους, στους μετανάστες και γενικότερα σε όσους αντιστέκονται και αγωνίζονται. Ο Εσέλ κάνει μια έκκληση στους πολίτες ν’ αναλάβουν την ευθύνη για το γεγονός ότι η κοινωνία μας δεν αποδίδει και αναφέρει χαρακτηριστικά «Ελπίζω ο καθένας σας να βρει το δικό του λόγο για να αγανακτήσει» και «Το χειρότερο απ’ όλα είναι η αδιαφορία, να λέει κανείς πως δεν μπορεί να κάνει τίποτε, την ώρα που ξεθεμελιώνονται όλες οι κοινωνικές κατακτήσεις» καταλήγοντας πως «το μέλλον είναι η νεολαία. Γι’ αυτό εξοργιστείτε. Εξεγερθείτε!». Μας καλεί λοιπόν σε μια ειρηνική μη βίαιη εξέγερση και τελειώνει με το εξής: «Δημιουργία σημαίνει αντίσταση. Αντίσταση σημαίνει δημιουργία.»
Την προτροπή του Εσέλ για ειρηνική εξέγερση έκαναν πράξη στις 15 Μαïου οι πολίτες της Ισπανίας, περισσότερο οι νέοι, οι άνεργοι και οι φοιτητές, που συγκεντρώθηκαν στη Puerta del Sol, την ιστορική πλατεία της Μαδρίτης, για να διαμαρτυρηθούν και ν’ απαιτήσουν πραγματική δημοκρατία. Το μέσο που χρησιμοποιούν για την οργάνωσή τους είναι το Internet κυρίως το Twitter και το Facebook. Η εξέγερση αυτή πέρασε τα σύνορα της Ισπανίας και χιλιάδες άνθρωποι συντονισμένοι μέσω των κοινωνικών δικτύων, αναστάτωσαν τις πλατείες όλης της Ευρώπης, που γέμισαν από σκηνές διαδηλωτών, πανό και κόσμο όλων των ηλικιών. Οργανώθηκαν ανοιχτές συνελεύσεις, ομάδες καθαριότητας και ομάδα τεχνικής υποστήριξης.
Το έναυσμα για τη διαδικτυακή οργάνωση των Ελλήνων έδωσαν οι Ισπανοί μ’ ένα τους πανό που έγραφε «Κάντε ησυχία μην ξυπνήσουμε τους Έλληνες». Έτσι οργανωθήκαμε κι εμείς κι απ’ την επόμενη ημέρα (25 Μαïου) βρισκόμασταν στις πλατείες της χώρας διαμαρτυρόμενοι για την κατάσταση που επικρατεί.
Η προσέλευση του κόσμου είναι μεγάλη και μέρα με την μέρα αυξάνεται καθώς «Οι Αγανακτισμένοι» δίνουν καθημερινό ραντεβού. Η τηλεόραση καθώς και οι εφημερίδες διστάζουν τις πρώτες μέρες ν’ αναφέρουν πολλά πράγματα με την πεποίθηση ότι είναι ένα γεγονός που θα εξαφανιστεί σύντομα. Όμως γρήγορα αντιλαμβάνονται την μεγάλη δύναμη του κινήματος και το αντιμετωπίζουν πιο σοβαρά με εκτενή ρεπορτάζ στα κεντρικά δελτία και με απευθείας συνδέσεις. Δημοσιογράφοι απ’ το εξωτερικό στάλθηκαν στην Αθήνα για να καλύψουν τα γεγονότα καθώς οι εικόνες της πλατείας Συντάγματος ταξιδεύουν σ’ όλο τον κόσμο.
Στη σελίδα που έχει δημιουργηθεί στο facebook οι αγανακτισμένοι δηλώνουν ότι δεν είναι κόμμα, ούτε ομάδα, ούτε σύλλογος. Δημιούργησαν ένα γκρουπ, το βάφτισαν με ελεύθερη μετάφραση του ισπανικού κινήματος Indignados, και λειτουργούν χωρίς σχέδιο, χωρίς πλάνο, χωρίς κόμματα και οργανώσεις. Ο καθένας αυθόρμητα καλείται να εκφράσει με ειρηνική διαμαρτυρία την αγανάκτησή του. Συνθήματα αντηχούν σ’ όλες τις πλατείες της χώρας, αλλά στην πλατεία Συντάγματος γίνεται το αδιαχώρητο, ειδικά τις Κυριακές που ο κόσμος δεν εργάζεται. Από όλα τα μέρη της Ελλάδας ήρθε κόσμος την Κυριακή 5 Ιουνίου, που διοργανώθηκε το πανευρωπαϊκό συλλαλητήριο, και συγκεντρώθηκαν έξω απ’ τη Βουλή. Πανό, συνθήματα, σφυρίχτρες, λέιζερ, ανοιχτές παλάμες στραμμένες στη Βουλή και κραυγές αγανάκτησης πλαισίωναν το χώρο. Αναρωτιέμαι θ’ αλλάξει κάτι; Θ’ αντιληφθούν την ανάγκη του κόσμου για αλλαγές, την κραυγή αγωνίας των νέων για το μέλλον τους και το μέλλον της χώρας που ζουν;
