Σουμάχερ.... παντού!!!

Καθημερινά στους δρόμους της Αθήνας γίνεται ένα πανδαιμόνιο, και λέω στους δρόμους της Αθήνας, γιατί εδώ κυκλοφορώ κι εγώ, για κακή μου τύχη. Τι πανζουρλισμός είναι αυτός; Τι τρέλα! Έχει αποκτήσει και η κουτσή Μαρία αυτοκίνητο και μάλιστα αποκτά και δίπλωμα χωρίς να έχει κάνει ένα μάθημα οδήγησης. Καλά για το αν γνωρίζει τα σήματα δεν το θίγω καν γιατί είναι πολυτέλεια.

Σαν να μην φτάνει, λοιπόν, η πλήρη άγνοια της χρήσης αυτοκινήτου έχει ως αποτέλεσμα στην ανηφόρα να τους σβήνει και οι υπόλοιποι άμοιροι που βρισκόμαστε από πίσω να κάνουμε τρελούς ελιγμούς για να τους προσπεράσουμε. Για να μην πω για πόσους τους παίρνει και ο ύπνος. Ναι ναι τους παίρνει ο ύπνος. Μην βλέπεις που έχουν ανοιχτά μάτια, καμουφλάζ είναι. Μετά σου λένε, μην κορνάρεις σε κατοικημένη περιοχή. Πώς να μην κορνάρω αφού ο μπροστινός έχει αποκοιμηθεί, μετρώντας αυτοκινητάκια αντί για προβατάκια, και το φανάρι είναι πράσινο εδώ και δύο λεπτά; Και θα μου πεις εσύ τώρα για δύο λεπτά κάνεις έτσι; Βεβαίως δύο λεπτά εδώ, δύο λεπτά εκεί, τρία παραπέρα και μόλις φτάσεις στην δουλειά θα σου δείξουν την πόρτα της εξόδου. Θές φίλε μου να κοιμηθείς; Κάτσε κοιμήσου σπίτι σου, εγώ τι φταίω;

Για να μην σχολιάσω τον ρατσισμό , που υπάρχει για το γυναικείο φύλο. Με το που βλέπουν οι άντρες γυναίκα στο τιμόνι ξεκινάνε την μουρμούρα. Μεγάλη προκατάληψη! Πολλές φορές δεν το κρύβω υπάρχουν κάποιες περιπτώσεις που είναι απαράδεκτες, αλλά το ίδιο ισχύει και για κάποιους άνδρες. Το φαινόμενο είναι γενικό και δεν εμπίπτει μόνο στο γυναικείο φύλο.

Δεν μπορώ ν’ αφήσω ασχολίαστη την «μαγκιά» που γενικότερα μας διακατέχει σαν λαό και ειδικότερα στον τομέα οδήγηση. Με το που αποκτήσουμε αυτοκίνητο γινόμαστε όλοι ταυτόχρονα «πιλότοι» της φόρμουλα, προσπαθούμε με νύχια και με δόντια ν’ ανταγωνιστούμε τον Σουμάχερ. Τρέχουμε στα στενάκια σαν σίφουνες, περνάμε με κόκκινα φανάρια, παρκάρουμε πάνω σε πεζοδρόμια, κάνουμε επικίνδυνες προσπεράσεις, σταματάμε απότομα χωρίς προειδοποίηση μέσα στη μέση του δρόμου… για να ξυστούμε και αδιαφορούμε για όλους και για όλα. Δεν υπάρχουν κανόνες οδηγικής συμπεριφοράς, είμαστε μόνοι μας στον δρόμο, και το «σωστό» είναι ό,τι μας διευκολύνει. Αυτές είναι οι σκέψεις των περισσότερων από εμάς που οδηγούμε, και μην το αρνηθεί κανείς! Αν δεν ίσχυαν τα παραπάνω δεν θα είχαμε καθημερινά τόσα τρακαρίσματα και ατυχήματα.

Χάνουμε την ζωή μας στην άσφαλτο καθαρά από αμέλεια, βλακεία και αναισθησία. Δεν προσέχουμε κα δεν υπολογίζουμε την ζωή μας. Και καλά την δική μας ας την αφήσουμε, οι άλλοι τι μας φταίνε; Άμα εγώ τρέχω με 200 για την πλάκα μου και χάνοντας τον έλεγχο παρασύρω άλλα δύο αυτοκίνητα, οι άλλοι τι μου φταίνε; Αν αυτή η σκέψη πέρναγε απ’ το μυαλό των μισών από εμάς τ’ ατυχήματα θα μειώνονταν σημαντικά.

Το κεφάλαιο των μεθυσμένων οδηγών είναι μεγάλο και δυστυχώς οδυνηρό. Πίνουμε παραπάνω απ’ όσο αντέχουμε και μετά έχουμε την εντύπωση ότι μπορούμε να οδηγήσουμε. Στην κατάσταση που είμαστε τα αντανακλαστικά μας είναι μειωμένα για να μην πω ανύπαρκτα.Τα τροχαία στην χώρα μας καθημερινά και ειδικά τις μέρες των εορτών, που έχουμε και τις μεγάλες εξόδους. Κρίμα δεν είναι να θρηνούμε ένα σωρό ανθρώπους από ανευθυνότητα; Επειδή, λοιπόν, η ζωή είναι πολύτιμη και δεν έχουμε το δικαίωμα να την στερούμε από κανέναν, οι «επίδοξοι» Σουμάχερ να συνετιστούν… γιατί το επόμενο μπορεί να είναι οι ίδιοι!!!