Εννέα στους δέκα Έλληνες δεν γνωρίζουν πώς αλιεύθηκε το ψάρι που καταναλώνουν και κατά συνέπεια την κατάσταση των αποθεμάτων του. Αυτό αποδεικνύει έρευνα της Greenpeace, που συμμετείχαν 6.229 πολίτες.
Σύμφωνα με την έρευνα, ο μέσος Έλληνας έχει αναγκαστεί να περιορίσει την διατροφή του σε 3-4 είδη ψαριών, τα οποία βρίσκονται στα πρόθυρα της εξαφάνισης, και ο βασικός παράγοντας είναι η σχεδόν μονοπωλιακή και καταστροφική δραστηριότητα της μέσης αλιείας (μηχανότρατα, γρι γρι).
Αν και το ψάρι αποτελεί σημαντικό στοιχείο της διατροφής μας, το κόστος του ελληνικού φρέσκου ψαριού είναι αποτρεπτικά υψηλό με αποτέλεσμα το 63,3% των πολιτών ν’ αγοράζει ψάρι από σπάνια έως και ποτέ. Οι αυξημένες τιμές, που οφείλονται και στη μείωση των αποθεμάτων των ψαριών, ωθούν το 33% των καταναλωτών στα ψάρια υδατοκαλλιέργειας. Σε αυτό το πρότυπο συμβάλλει και το γεγονός ότι τα περιβαλλοντικά και κοινωνικά προβλήματα των υδατοκαλλιεργειών που συνδέονται και με την υπεραλίευση δεν είναι ευρέως γνωστά.
Από την έρευνα προκύπτει ότι μόλις το 16,6% του κόσμου αγοράζει ψάρια αλιευμένα με επιλεκτικό τρόπο από μικρούς παράκτιους ψαράδες και κατ’ επέκταση έχει πρόσβαση σε μεγαλύτερη ποικιλία ψαριών. Το 76,3% προμηθεύεται ψάρια από συνοικιακά ιχθυοπωλεία, λαϊκές αγορές ή σούπερ μάρκετ, όπου τα ψάρια προέρχονται κυρίως από μηχανότρατες, γρι γρι και υδατοκαλλιέργειες και είναι περιορισμένα σε είδη.
Παρόλο που οι θάλασσές μας διαθέτουν μία τεράστια ποικιλία ειδών, η πλειονότητα των καταναλωτών περιορίζεται στην κατανάλωση μόλις 3-4 ειδών (όπως τσιπούρα, γαύρος, σαρδέλα και μπακαλιάρος), που προέρχονται από υδατοκαλλιέργειες, γρι-γρι και μηχανότρατες. Ο κατακλυσμός των κεντρικών αγορών με αυτά τα είδη, σε συνδυασμό με τα αυξημένα ποσοστά ζήτησης αυτών των ψαριών, οδηγεί στην υπεραλίευσή τους.
Δυστυχώς, το 41,9% των καταναλωτών δεν γνωρίζει καν τα μη δημοφιλή ψάρια, τα οποία αλιεύονται με βιώσιμο τρόπο από τους μικρούς παράκτιους ψαράδες, ενώ οι υπόλοιποι που τα γνωρίζουν (58,1%), δυσκολεύονται να τα βρουν στην αγορά, γεγονός που επαληθεύει το μονοπώλιο των καταστροφικών πρακτικών αλιείας.
«Μόλις το 5% του αλιευτικού στόλου της χώρας (700 μηχανότρατες και γρι γρι) μοιράζεται τα κέρδη από το 58% της ελληνικής αλιευτικής παραγωγής καταστρέφοντας ταυτόχρονα τις ελληνικές θάλασσες. Αντιθέτως, το υπόλοιπο 95% (17000 σκάφη μικρών παράκτιων ψαράδων) αναγκάζεται να περιοριστεί σε πενιχρά έσοδα από το υπόλοιπο 42% της παραγωγής αδυνατώντας να διοχετεύσει τα ψάρια του στις κεντρικές αγορέ» αναφέρει η κ. Άντζελα Λάζου, υπεύθυνη της εκστρατείας για το θαλάσσιο περιβάλλον, στο ελληνικό γραφείο της Greenpeace. «Τα θαλάσσια καταφύγια θα σταματήσουν μία αδικία δεκαετιών, δίνοντας ζωή στις ελληνικές θάλασσες»προσθέτει.
Τρείς προϋποθέσεις θέτει η Greenpeace στην προσπάθεια της να προστατέψει τα ελληνικά ψάρια. Αρχικά το δραστικό περιορισμό των καταστροφικών πρακτικών αλιείας, όπως οι μηχανότρατες, που αδειάζουν τις θάλασσές μας από κάθε μορφή ζωής. Έπειτα τη δημιουργία θαλάσσιων καταφυγίων, ώστε να μπορούν τα ψάρια να αναπαραχθούν και να μεγαλώσουν ανενόχλητα. Και τρίτον
τη στροφή των πολιτών προς συνειδητοποιημένες καταναλωτικές επιλογές, διευρύνοντας την ποικιλία των ψαριών που αγοράζουν, και αναζητώντας αυτά που έχουν αλιευθεί με βιώσιμο και επιλεκτικό τρόπο από τους μικρούς παράκτιους ψαράδες.
τη στροφή των πολιτών προς συνειδητοποιημένες καταναλωτικές επιλογές, διευρύνοντας την ποικιλία των ψαριών που αγοράζουν, και αναζητώντας αυτά που έχουν αλιευθεί με βιώσιμο και επιλεκτικό τρόπο από τους μικρούς παράκτιους ψαράδες.
Οι πολίτες που θέλουν να στηρίξουν την εκστρατεία της Greenpeace, μπορούν μέσω της ιστοσελίδας www.posotonexeis.org να γίνουν μέλη της κοινότητας cyber-ακτιβιστών της Greenpeace, ώστε να διεκδικήσουμε μαζί ελληνικές θάλασσες γεμάτες ζωή.
Πέρσα Κούσουλα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου