Άδεια δωμάτια, άδειες ζωές, άδειες ψυχές.

Κοιτάς στο δωμάτιο κανείς, πλησιάζεις το τηλέφωνο, το κοιτάς καμία κλήση, αποφασίζεις να βγείς απ’ το δωμάτιο ν’αναζητήσεις κάποιον στο σπίτι. Μάταιος κόπος! Δεν είναι κανείς. Τότε ανακαλύπτεις ότι είσαι μόνος. Τι να κάνεις; Γυρνάς στο δωμάτιο ανοίγεις το laptop και μπαίνεις κλασσικά στο fb. Περιμένεις και περιμένεις μήπως σου μιλήσει κανείς. Δεν μπορεί 600 φίλους έχεις όλο και κάποιος θα σου πει μια κουβέντα. Κι όμως η ώρα περνάει και κανείς δεν αποφασίζει να μιλήσει. Ξαναπάς στο τηλέφωνο και πληκτρολογείς τον αριθμό της κολλητής σου κι ευτυχώς το σηκώνει, αλλά μάλλον δεν είναι η τυχερή σου μέρα γιατί έχει κανονίσει να βγει και δεν χωράς στην παρέα (τότε θ’ αναρωτηθείς τι κολλητή είναι αυτή που την έχεις ανάγκη και σε γράφει;;; μάλλον θα πρέπει ν’ αναθεωρήσεις την έννοια της κολλητής). Της εύχεσαι καλά να περάσει κι επιστρέφεις απότομα στον δικό σου κόσμο. Και τώρα; Τώρα στρέφεσαι σ’ άλλα μέσα για να περάσεις την ώρα σου.

Σκαρφαλώνεις στο πιο ψηλό ράφι της βιβλιοθήκης και ξεθάβεις ένα μικρό σκονισμένο βιβλιαράκι, το ξεφυλλίζεις και σου τραβάει την προσοχή ένα ποίημα:

Την ίδιαν μονότονην ημέραν άλλη μονότονη , απαράλλακτη ακολουθεί.

Θα γίνουν τα ίδια πράγματα, θα ξαναγίνουν πάλι- 

οι όμοιες στιγμές μας βρίσκουνε και μας αφήνουν.

Μήνας περνά και φέρνει άλλον μήνα.

Αυτά που έρχονται κανείς εύκολα τα εικάζει· 

είναι τα χθεσινά τα βαρετά εκείνα και καταντά το αύριο πια σαν αύριο να μην μοιάζει.

Μελαγχολικοί στίχοι που σε βυθίζουν σε σκέψεις. Σκέψεις σχετικά με την μοναξιά και την κατάθλιψη που την ακολουθεί με προβληματίζουν. Ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού όχι μόνο της χώρας μας αλλά όλου του δυτικού κόσμου βιώνει έντονα την κατάθλιψη κι αν σήμερα ανήκει στην τέταρτη συχνότερη ασθένεια σε λίγα χρόνια θα είναι η πρώτη.

Και αφού φιλοσοφήσαμε αρκετά για σήμερα ήρθε η ώρα ν’ ανοίξουμε το ραδιόφωνο και ν’ αφήσουμε την μουσική να μας ταξιδέψει. Το τραγούδι των Πύξ-Λάξ έπαιξε την πιο κατάλληλη στιγμή. «Μοναξιά μου όλα μοναξιά μου τίποτα, μην μ’ αφήνεις τώρα που είναι όλα πιο δύσκολα.Ερωτά μου όλα και ερωτά μου τίποτα μην μ’αφήνεις τώρα που είναι όλα πιο δύσκολα».