Σουμάχερ.... παντού!!!

Καθημερινά στους δρόμους της Αθήνας γίνεται ένα πανδαιμόνιο, και λέω στους δρόμους της Αθήνας, γιατί εδώ κυκλοφορώ κι εγώ, για κακή μου τύχη. Τι πανζουρλισμός είναι αυτός; Τι τρέλα! Έχει αποκτήσει και η κουτσή Μαρία αυτοκίνητο και μάλιστα αποκτά και δίπλωμα χωρίς να έχει κάνει ένα μάθημα οδήγησης. Καλά για το αν γνωρίζει τα σήματα δεν το θίγω καν γιατί είναι πολυτέλεια.

Σαν να μην φτάνει, λοιπόν, η πλήρη άγνοια της χρήσης αυτοκινήτου έχει ως αποτέλεσμα στην ανηφόρα να τους σβήνει και οι υπόλοιποι άμοιροι που βρισκόμαστε από πίσω να κάνουμε τρελούς ελιγμούς για να τους προσπεράσουμε. Για να μην πω για πόσους τους παίρνει και ο ύπνος. Ναι ναι τους παίρνει ο ύπνος. Μην βλέπεις που έχουν ανοιχτά μάτια, καμουφλάζ είναι. Μετά σου λένε, μην κορνάρεις σε κατοικημένη περιοχή. Πώς να μην κορνάρω αφού ο μπροστινός έχει αποκοιμηθεί, μετρώντας αυτοκινητάκια αντί για προβατάκια, και το φανάρι είναι πράσινο εδώ και δύο λεπτά; Και θα μου πεις εσύ τώρα για δύο λεπτά κάνεις έτσι; Βεβαίως δύο λεπτά εδώ, δύο λεπτά εκεί, τρία παραπέρα και μόλις φτάσεις στην δουλειά θα σου δείξουν την πόρτα της εξόδου. Θές φίλε μου να κοιμηθείς; Κάτσε κοιμήσου σπίτι σου, εγώ τι φταίω;

Για να μην σχολιάσω τον ρατσισμό , που υπάρχει για το γυναικείο φύλο. Με το που βλέπουν οι άντρες γυναίκα στο τιμόνι ξεκινάνε την μουρμούρα. Μεγάλη προκατάληψη! Πολλές φορές δεν το κρύβω υπάρχουν κάποιες περιπτώσεις που είναι απαράδεκτες, αλλά το ίδιο ισχύει και για κάποιους άνδρες. Το φαινόμενο είναι γενικό και δεν εμπίπτει μόνο στο γυναικείο φύλο.

Δεν μπορώ ν’ αφήσω ασχολίαστη την «μαγκιά» που γενικότερα μας διακατέχει σαν λαό και ειδικότερα στον τομέα οδήγηση. Με το που αποκτήσουμε αυτοκίνητο γινόμαστε όλοι ταυτόχρονα «πιλότοι» της φόρμουλα, προσπαθούμε με νύχια και με δόντια ν’ ανταγωνιστούμε τον Σουμάχερ. Τρέχουμε στα στενάκια σαν σίφουνες, περνάμε με κόκκινα φανάρια, παρκάρουμε πάνω σε πεζοδρόμια, κάνουμε επικίνδυνες προσπεράσεις, σταματάμε απότομα χωρίς προειδοποίηση μέσα στη μέση του δρόμου… για να ξυστούμε και αδιαφορούμε για όλους και για όλα. Δεν υπάρχουν κανόνες οδηγικής συμπεριφοράς, είμαστε μόνοι μας στον δρόμο, και το «σωστό» είναι ό,τι μας διευκολύνει. Αυτές είναι οι σκέψεις των περισσότερων από εμάς που οδηγούμε, και μην το αρνηθεί κανείς! Αν δεν ίσχυαν τα παραπάνω δεν θα είχαμε καθημερινά τόσα τρακαρίσματα και ατυχήματα.

Χάνουμε την ζωή μας στην άσφαλτο καθαρά από αμέλεια, βλακεία και αναισθησία. Δεν προσέχουμε κα δεν υπολογίζουμε την ζωή μας. Και καλά την δική μας ας την αφήσουμε, οι άλλοι τι μας φταίνε; Άμα εγώ τρέχω με 200 για την πλάκα μου και χάνοντας τον έλεγχο παρασύρω άλλα δύο αυτοκίνητα, οι άλλοι τι μου φταίνε; Αν αυτή η σκέψη πέρναγε απ’ το μυαλό των μισών από εμάς τ’ ατυχήματα θα μειώνονταν σημαντικά.

Το κεφάλαιο των μεθυσμένων οδηγών είναι μεγάλο και δυστυχώς οδυνηρό. Πίνουμε παραπάνω απ’ όσο αντέχουμε και μετά έχουμε την εντύπωση ότι μπορούμε να οδηγήσουμε. Στην κατάσταση που είμαστε τα αντανακλαστικά μας είναι μειωμένα για να μην πω ανύπαρκτα.Τα τροχαία στην χώρα μας καθημερινά και ειδικά τις μέρες των εορτών, που έχουμε και τις μεγάλες εξόδους. Κρίμα δεν είναι να θρηνούμε ένα σωρό ανθρώπους από ανευθυνότητα; Επειδή, λοιπόν, η ζωή είναι πολύτιμη και δεν έχουμε το δικαίωμα να την στερούμε από κανέναν, οι «επίδοξοι» Σουμάχερ να συνετιστούν… γιατί το επόμενο μπορεί να είναι οι ίδιοι!!!

Η οικονομική κρίση χτυπά και τα δυτικά προάστια

Η ελιά του Πεισίστρατου, ηλικίας 2.500 ετών στους Αγίους Αναργύρους

Η χώρα μας βρίσκεται στη δίνη μιας οικονομικής κρίσης, η οποία μαστίζει όλους τους τομείς. Οι επιπτώσεις της είναι φανερές και στα καταστήματα, όπου οι ιδιοκτήτες τους απελπισμένοι σκέφτονται την λύση του λουκέτου.

Κάνοντας μια βόλτα στους Αγίους Αναργύρους, μια περιοχή των δυτικών προαστίων, με έντονη κίνηση τόσο στα εμπορικά καταστήματα όσο και σε μαγαζιά εστίασης. Τριγύρω μας υπάρχει κόσμος, που περπατά βιαστικός, αλλά δεν βλέπουμε να ψωνίζουν ή να κάθονται σε κάποια καφετέρια ν’ απολαύσουν τον καφέ της. Σε καφετέριες, που άλλοτε δεν έβρισκες θέση να καθίσεις τώρα βλέπεις δύο παρέες στην καλύτερη περίπτωση.

Ο κύριος Γιώργος ιδιοκτήτης του «Brahma» μιας απ΄ τις πιο γνωστές καφετέριες της περιοχής, μας λέει χαρακτηριστικά «Πάνε οι εποχές που ο κόσμος πήγαινε στις καφετέριες καθημερινά. Είχα πελάτες που ερχόντουσαν κάθε μέρα. Τώρα τους βλέπω ένα Σάββατο». Αντιλαμβανόμαστε, λοιπόν, την δυσκολία που αντιμετωπίζουμε και τις αλλαγές που έχει επιφέρει η κρίση στην καθημερινή μας ζωή. Στο καφενείο του κυρίου Γιάννη βλέπουμε ότι τα περισσότερα τραπέζια είναι γεμάτα από ηλικιωμένους που απολαμβάνουν το πρωινό καφεδάκι τους. Άλλωστε ,όπως μας λέει ο κύριος Γιάννης δεν τους έχει απομείνει και τίποτε άλλο τώρα που έρχονται και οι περικοπές στις συντάξεις τους. Λειτουργεί το καφενείο του σαράντα τρία χρόνια και κάθε μέρα σερβίρει τους πελάτες τους τραγουδώντας. Αυτή, μας λέει, είναι η παρηγοριά μας. «Με το τραγούδι βγάζουμε τον πόνο από μέσα μας».

    

 Φτάνοντας στην πλατεία του δήμου το βλέμμα μου πέφτει σ’ ένα μαγαζί που έχει κλείσει και παρατηρώ τις ταμπέλες που έχουν μείνει. Ήταν κατάστημα σίτισης της αλυσίδας Goody’s, το σήμα κατατεθέν της πλατείας. Το ακριβό ενοίκιο και η έλλειψη πελατείας το οδήγησαν στο κλείσιμο. Περνώντας μπροστά από το εμπορικό κέντρο κατευθύνομαι στην είσοδό του, όπου βλέπω τρία από τα δέκα καταστήματά του να ενοικιάζονται. Η κυρία Σταυρούλα υπάλληλος στη «Θυμέλη», κατάστημα ενδυμάτων, προσπαθεί να θυμηθεί πότε ήταν η τελευταία φορά που πούλησε κάτι. «Κόσμος μπαίνει, το ζήτημα είναι ότι δεν ψωνίζουν» αναφέρει αγαναχτισμένη.

 Ανεβαίνοντας λίγο πιο ψηλά στα όπια του δήμου με το Μενίδι, συναντάμε τρία σουβλατζίδικα, το ένα δίπλα στο άλλο και τα μηχανάκια «delivery» σταθμευμένα να αναμένουν τις παραγγελίες. Συνομιλώντας με τον κύριο Βαγγέλη, ιδιοκτήτη του σουβλατζίδικου «Τα 2 αδέλφια», μας ενημερώνει ότι οι παραγγελίες έχουν μειωθεί στο μισό. «Προτιμάει ο κόσμος να φτιάξει μια μακαρονάδα από το να παραγγείλει. Όσοι παραγγέλνανε σχεδόν κάθε βράδυ τώρα παίρνουν μία φορά στις δύο βδομάδες» σημειώνει. Διάσπαρτες στον δήμο υπάρχουν ηλεκτρονικές ταμπέλες, οι οποίες γράφουν «Υποστηρίξτε την οικονομία του δήμου μας, ψωνίζετε από τα καταστήματά μας. Δήμος Αγίων Αναργύρων». Μία πρωτοβουλία του δήμου σ’ αυτή την δύσκολη περίοδο που διανύουμε, προκειμένου οι δημότες να προτιμούν τα τοπικά καταστήματα για τις αγορές τους.

Με το άνοιγμα του σταθμού του προαστιακού στους Αγίους Αναργύρους οι καταστηματάρχες περίμεναν ότι η αγορά θα ανοίξει και οτι κόσμος από διάφορες περιοχές θα έχει πρόσβαση για ψώνια και διασκέδαση. Όπως υποστήριζαν αρκετοί θα έπαυε να είναι «τιμωρημένος» ο δήμος (απουσία μετρό, ηλεκτρικού, τρόλεϊ) και θα ήταν εύκολα προσβάσιμος, με στόχο την οικονομική του ανάκαμψη. Όμως, οι ελπίδες τους έμειναν ανεκπλήρωτες, γιατί το άνοιγμα του σταθμού δεν έφερε πελάτες αλλά περισσότερα λουκέτα.

Βόρεια και Δυτικά προάστια της Αθήνας

Βόρειοι και Δυτικοί. Μια διαμάχη που κρατάει χρόνια. Την άρχισαν οι παλιότεροι και την κληροδότησαν στους νέους του σήμερα σαν κειμήλιο. Δεν είναι απλά διαφορά ντυσίματος και διασκέδασης αλλά νοοτροπίας και στάσης ζωής. Οι μεν σνομπάρουν τους δε κριτικάροντας τις επιλογές τους και ενώ τολμούν να πατήσουν στο αντίπαλο έδαφος δεν εγκαταλείπουν, ωστόσο, ποτέ τα στέκια τους. Κάθε μια από τις δύο περιοχές όμως κρύβει πίσω της και μια αντίστοιχη ιστορία, που ο επισκέπτης οφείλει να γνωρίζει αν θέλει να καταλάβει την κουλτούρα της.

Πεζόδρομος. Το κλασσικό σημείο συνάντησης στο Μπουρνάζι. Εδώ είναι συγκεντρωμένα τα περισσότερα μαγαζιά, από καφετέριες και φαγάδικα μέχρι μαγαζιά με ανατολίτικη μουσική και μπουζούκια. Επικρατούσε, όμως, πάντα στο Μπουρνάζι αυτή η κοσμοσυρροή και οι τόσες επιλογές που έφερε με τον ερχομό της ;

Παλαιότερα η γύρω περιοχή ήταν πολύ υποβαθμισμένη και κυρίως κακόφημη. Εκεί έβρισκαν καταφύγιο τα παράνομα ζευγάρια, καθώς τα ενοίκια στην περιοχή ήταν σε εξευτελιστικές τιμές. Μερικές διάσπαρτες ταβέρνες και μαγαζιά με ζωντανή  μουσική ξεπηδούσαν μέσα στα χωράφια ενώ τα λιγοστά φώτα έκαναν την περιοχή ακόμα πιο επικίνδυνη το βράδυ. Τα ρεμπέτικα στέκια έδιναν παλμό στην περιοχή ενώ τα ναρκωτικά ήταν σήμα κατατεθέν. Το σκηνικό θύμιζε παλιές ελληνικές ταινίες, με τους μάγκες, με τα σακάκια στον ώμο, να λύνουν τις διαφορές τους κάνοντας σαματά στα μαγαζιά όπου σύχναζαν. Ακόμη και οι ταξιτζήδες απέφευγαν τις κούρσες με προορισμό το Μπουρνάζι, εξαιτίας της μεγάλης εγκληματικότητας.

Σήμερα στο Μπουρνάζι τίποτε δεν θυμίζει την παλιά συνοικία. Το μεγάλο οικοδομικό ξέσπασμα αναβάθμισε την περιοχή, παρασύροντας πολλούς κατοίκους στα δυτικά της Αθήνας, ενώ ο ερχομός του μετρό στην ελαφρώς απομακρυσμένη περιοχή έδωσε έναυσμα και ανάσα ζωής σε πολλούς καταστηματάρχες.

Η νεολαία της περιοχής είναι αυτή που αντικατοπτρίζει και το χαρακτήρα της ενώ δίνει και μια εικόνα του  μέλλοντος. Με εξαντρίκ και πολλές φορές προκλητικές εμφανίσεις σε ρούχα, μαλλιά ακόμη και με «πειραγμένα» αυτοκίνητα οι νέοι εκεί δηλώνουν την παρουσία τους, εκφράζοντας παράλληλα το εκρηκτκό ταμπεραμέντο της περιοχής. Οι στιλιστικές τους επιλογές εκπλήσσουν και γίνονται κώδικας που οι επισκέπτες ακολουθούν για να ενταχθούν στο κλίμα. Ο χορός στα τραπέζια διαρκεί μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες και κανένας δεν φαίνεται να κουράζεται. Αντιθέτως, τα χαρούμενα πρόσωπα ανακηρύσσουν το Μπουρνάζι σε απόλυτο και αδιαμφισβήτητο νικητή της αθηναϊκής νύχτας. Το παρελθόν ενός τόπου, ωστόσο, το ακολουθεί πάντα και παντού. Τα φαινόμενα βίας δεν λείπουν καθώς οι συμμορίες, που λυμαίνονται της περιοχής πουλώντας προστασία στα διάφορα μαγαζιά λύνουν τις διαφορές τους με όχι και τόσο ήρεμους τρόπους.

Κόσμος απλός, καθημερινός και πρόθυμος να εντάξει τον επισκέπτη στο δικό του ρυθμό αλλά και να μιλήσει εγκάρδια. Νέοι που δεν ντρέπονται να φλερτάρουν αναβιώνοντας σκηνικά του παρελθόντος. Οι ίδιοι υποστηρίζουν ότι βασίζονται στις δικές τους πλάτες και όχι «στα λεφτά του μπαμπά». Άνθρωποι του μεροκάματου, που εργάζονται από μικρή ηλικία και δεν ντρέπονται για την καταγωγή τους.

 

Τα κυριότερα στέκια στο Μπουρνάζι:

1.Κόλαση (από τα γνωστότερα «σκυλάδικα», με ανάμεικτο ρεπερτόριο που ικανοποιεί και τους πιο απαιτητικούς)Πεζόδρομος Αγίας Παρασκευής 69

2. Salon Oriental (διάσημο μαγαζί με χορευτές  oriental και αρκετούς διάσημους θαμώνες)Αγ.Παρασκευής 68-70

3. Αίγλη (η διασημότερη ίσως καφετέρια του πεζοδρόμου που προσελκύει κόσμο από κάθε περιοχή της πόλης. Το βράδυ ου ρυθμοί ανεβαίνουν και οι θαμώνες ξεσηκώνονται) Αγ. Παρασκευής 74

4.Zio Peppe (η γνωστή pizza με το μέτρο  επί 24ωρου ανοικτή, ιδανικό μέρος  για τους ξενύχτηδες) Αγ.Παρασκευής 72

5.Κούνδουρος (κρητική ταβέρνα με τον Νίκο Κουνδουράκη να ζωγραφίζει στην κουζίνα του)Αγ.Παρασκευής  51

 

         Καθαρός αέρας και άφθονο πράσινο κατακλύζουν τον επισκέπτη της Κηφισιάς. Το σκηνικό αλλά και οι προτεραιότητες αλλάζουν εδώ. Οι νέοι δεν είναι υποχρεωμένοι να δουλεύουν για να συνεισφέρουν στην οικογένεια ή να καλύψουν τις ανάγκες τους. Οι ασχολίες και τα στέκια κυμαίνονται σε άλλο μήκος κύματος: ακριβά σπορ και χόμπι, όπως τένις, ιππασία, σκι, ιστιοπλοΐα αλλά και συλλογές αντικών και παλαιών αυτοκινήτων ανήκουν στα ενδιαφέροντά τους. Η εμφάνιση παίζει γι’ αυτούς σημαντικό ρόλο και γι’ αυτό τον λόγο επενδύουν πολλά χρήματα σ’ αυτήν επιλέγοντας επώνυμα brands, ακριβά κομμωτήρια και υπηρεσίες spa ενώ τα αυτοκίνητά τους ανήκουν στην υψηλή κατηγορία. Η περιοχή κατοικείται κυρίως από ανθρώπους υψηλού εισοδήματος, όπως γιατροί, δικηγόροι, μεγαλοδημοσιογράφοι αλλά και από ανθρώπους των τεχνών. Οι Κηφισιώτες είναι περήφανοι για την ποιότητα ζωής τους. Το καθαρό περιβάλλον σε συνδυασμό με τους χαλαρούς ρυθμούς των εύρωστων οικονομικά κατοίκων χρήζουν την Κηφισιά βασίλισσα των βορείων προαστίων.

Στο Κεφαλάρι συγκεντρώνεται όλη η καλή κοινωνία της Κηφισιάς και όχι μόνο, γεμίζοντας τις καφετέριες, τα εστιατόρια και τα ιστορικά bar του με την πάντα προσεγμένη διακόσμηση και το εξεζητημένο στυλ. Διάσημο αξιοθέατο της περιοχής αποτελούν τα «τσιχλόδεντρα» που κοσμούν το δρόμο από το σταθμό του τρένου μέχρι το Κεφαλάρι, ιδέα των εφήβων της περιοχής που ξεκίνησε ως παιχνίδι και κατέληξε να τα μετατρέψει σε εικαστικές δημιουργίες.

Η ανθοκομική έκθεση της Κηφισιάς, σήμα κατατεθέν πλέον, διοργανώνεται κάθε χρόνο στο άλσος Δημήτρης Ζωμόπουλος και φιλοξενεί εκατοντάδες λουλούδια, φώτα και είδη κήπου. Με την ευκαιρία της έκθεσης διοργανώνονται επίσης συναυλίες, θεατρικά έργα και άλλες δραστηριότητες που προσελκύουν κόσμο από πολλές περιοχές της Αθήνας.

                                  

                    

Κάνοντας μια σύντομη αναδρομή στο παρελθόν ανακαλύπτουμε πως η Κηφισιά ήταν ανέκαθεν μια αρχοντική συνοικία. Οι οικονομικά ευκατάστατοι αλλά και πολλοί Τούρκοι αξιωματούχοι την επέλεγαν για τις εξοχικές τους κατοικίες φτιάχνοντας πολυτελή νεοκλασικά, σημερινή πολιτισμική κληρονομιά, που διατηρούνται σε πολύ καλή κατάσταση μέχρι και σήμερα. Από τα πιο γνωστά είναι αυτά του βασιλιά Όθωνα και της Δούκισσας της Πλακεντίας. Τα πάρκα, οι πλατείες και το πράσινο ήταν αυτά που τραβούσαν από τότε την ελίτ. Οι άμαξες διέτρεχαν την πόλη και σκόρπιζαν τον ήχο των πετάλων των αλόγων δημιουργώντας μια μοναδική μουσικότητα, που η πολυτέλεια της περιοχής σε κάνει να φαντάζεσαι μέχρι και τώρα. Οι κύριοι με τα μπαστουνάκια και τα καπέλα και οι κυρίες με τα βέλο έδιναν την χαρακτηριστική εικόνα της παλιάς Κηφισιάς, σε μια καρικατούρα που θυμίζει παράδεισο.
 

Η περιβόητη και τόσο συζητημένη διαμάχη (αν υφίσταται στην πραγματικότητα) που έγινε έμπνευση για πολλές ταινίες και τηλεοπτικά σίριαλ γίνεται πλέον κατανοητή. Η ιστορία του κάθε τόπου και η συνέχειά του στην εικόνα του σήμερα φιλοδοξούν να κερδίσουν τον επισκέπτη. Το ζήτημα δεν είναι προτιμώντας τη μια περιοχή να απορρίψουμε την άλλη, αυτή είναι η παγίδα που συντελεί στη συνέχιση της υποτιθέμενης διαμάχης . Το στοίχημα θα κερδηθεί μόνο όταν ο επισκέπτης-εξερευνητής μάθει να σέβεται τη διαφορετικότητα της κάθε συνοικίας. Μόνο έτσι η συνοικία θα σεβαστεί και αυτόν και θα τον παρασύρει στους ρυθμούς της.

 

Τα κυριότερα στέκια στην Κηφισιά:

1.Βάρσος (κλασσικό ζαχαροπλαστείο που διατηρεί αναλλοίωτο το στυλ του. Τα γλυκά του έχουν μεγαλώσει γενιές και γενιές. Στέκι όλων των ηλικιών) Κασσαβέτη 5

2Τα τρία γουρουνάκια (η ιστορία … στο σουβλάκι) Όθωνος 99, Κηφισιά

3. Escoba(το πιο ιστορικό tex-mex bar kitchen της περιοχής, ιδανικό για μπύρα με φίλους) Πατριάρχου Μαξίμου 1 και Δεληγιάννη

4. JourFixe( κλασσικό στέκι για ποτό με προσεγμένη μουσική) Λεωφ.Κηφισίας &Ζηρίνη 2

5.Μπάμπης  (η γνωστότερη μουσική ταβέρνα της Κηφισιάς, ιστορική και κλασσικό σημείο συνάντησης)Όθωνος 26 ,Κηφισιά

Ρεπορτάζ

Κούσουλα Περσεφόνη

Ρουμάνη Αθηνά