Στον αγώνα της αναζήτησης εργασίας ένα είναι το μόνο σίγουρο ότι θα συναντήσεις πάρα πολλές δυσκολίες και εμπόδια και ειδικά αν αναζητάς κάτι συγκεκριμένο και όχι οτιδήποτε. Θα στείλεις άπειρα βιογραφικά, θα πας σε πολλές συνεντεύξεις και θα συναντήσεις κάθε "καρυδιάς καρύδι", που θα ζητάει ό,τι κυριολεκτικά του κατέβει και θα σου προσφέρει είτε το απόλυτο μηδέν είτε ελάχιστα σε σύγκριση με αυτά που θα προσφέρεις. Οι χειρότεροι, όμως, όλων αυτών είναι οι απατεώνες που σου πουλάνε ένα παραμύθι προκειμένου να τσιμπήσεις, να παίξεις το παιχνίδι τους, να κερδίσουν ό,τι μπορούν και να σε πετάξουν σαν στυμμένη λεμονόκουπα.
Κι έτσι μια ωραία ημέρα, εκεί που κάθεσαι αμέριμνη χτυπάει το τηλέφωνο και σε ενημερώνουν οτι το βιογραφικό που είχες στείλει πριν κάτι μήνες έπιασε τόπο και θέλουν να σε γνωρίσουν. Η χαρά απερίγραπτη! Φοράς το καλύτερο σου χαμόγελο και ξεκινάς για την πολυπόθητη συνέντευξη. Μόλις φτάνεις βλέπεις ότι ο υπεύθυνος είναι ένας νέος, χαμογελαστός άνθρωπος και λες τουλάχιστον θα συνεννοηθούμε. Μέσα σε όλα του τα ζητούμενα σου τονίζει οτι η προηγούμενη υπάλληλος, την θέση της οποίας θα κάλυπτες αποχώρησε λόγω ωραρίου. "Έξι ακριβώς ήθελε να φεύγει" αναφέρει ο project manager, όπως αυτοσυστήθηκε. "Θέλω να ξέρω αν είσαι διατεθειμένη να κάθεσαι επιπλέον αυτού του ωραρίου και να μην κοιτάς το ρολόι, Θέλω να τελειώνεις την δουλειά και μετά να φεύγεις. Αυτό βέβαια είναι κάτι που θα συμβαίνει σπάνια, δεν θέλουμε να κρατάμε του υπαλλήλους περισσότερο" συνέχισε. Και ναι ακουγόταν κάτι, σε γενικές γραμμές, φυσιολογικό. Θα βάζεις τα δυνατά σου να τελειώνεις την δουλειά στην ώρα σου κι αν δεν τελειώσεις δεν έγινε τίποτα να φύγεις μισή ή μια ώρα περισσότερο.
Στη συνέχεια της συνομιλίας έρχεται η ώρα για την αμοιβή σου, η οποία θα είναι 300 με 350 ευρώ για τον πρώτο μήνα δοκιμαστικής εργασίας και στη συνέχεια θα είναι κάτι περισσότερο από το βασικό μισθό. Όλα καλά μέχρι εδώ κι εσύ χαίρεσαι οτι επιτέλους βρήκες κάτι αξιόλογο. Αμ δε!
Ξεκινάς, λοιπόν, και την πρώτη μέρα ρωτάς για το ωράριο του πρώτου μήνα (του λεγόμενου δοκιμαστικού, όπου δεν φαίνεσαι πουθενά) και σε ενημερώνει οτι θα είναι "περίπου οκτάωρο" αφήνοντας σε στην απορία του τι εννοεί που μέχρι το τέλος της μέρας θα έχει λυθεί.
Και τώρα ξεκινάνε τα δύσκολα! Ο κύριος "υπεύθυνος" έχει την φανταστική ιδέα να παίξετε το σχολείο, με αυτόν στο ρόλο του δασκάλου,χωρίς βέβαια τις απαραίτητες γνώσεις. Παίρνει τον κόκκινο στυλό του και ξεκινάει το μουτζούρωμα της δουλειάς σου. "Το περίπου δεν θα το χρησιμοποιείς,κόμματα δεν θα βάζεις, το κάποιος δεν μ' αρέσει....." και η παραφροσύνη πάει λέγοντας με την κορυφαία κατάληξη "Δυστυχώς στην θέση αυτού που κρίνει είμαι εγώ οπότε θα ακολουθείς τα όσα λέω". Με ποιες γνώσεις ασκεί κριτική; Άγνωστο.... Ο Μπαμπινιώτης θα έφριττε! Σαν να μην έφτανε όλο αυτό έρχονται να προστεθούν με τον καιρό οι ειρωνείες και οι προσβολές σαν να του είπε κανείς οτι έχει δικαίωμα να ανοίγει το στόμα του και να σε στολίζει με τον κομψό του τρόπο!
Ο καθημερινός εξάψαλμος περιλαμβάνει για τον άτυχο υπάλληλο απειλές του τύπου "Με προβληματίζεις δεν ξέρω αν θα σε κρατήσω. Συνεχίζεις να χρησιμοποιείς το κάποιος στα κείμενά σου. Δεν τηρείς όσα σου λέω". Οπότε κι εσύ λες δεν είναι ευχαριστημένος και βάζεις τα δυνατά σου να ακολουθήσεις τις παράλογες απαιτήσεις. Μόλις έχεις κλείσει το "ωραίο" σου οκτάωρο σε ενημερώνει ότι όσα έχεις κάνει δεν του αρέσουν έτσι και τα θέλει αλλιώς κι αν είναι εύκολο να κάτσεις να τα ξανακάνεις τώρα. Ναι ναι τώρα... "Δεν νομίζω να έχεις πρόβλημα;" Κι εσύ κάθεσαι μια, δυό ώρες να τελειώσεις και πας σπίτι και συνεχίζεις και σηκώνεσαι και απ' τις 6 το πρωί να τα τελειώσεις.
Κάπου στο τέλος της πέμπτης εβδομάδας αποφασίζεις να ρωτήσεις αν έχει πάρει μια απόφαση και σε ενημερώνει οτι θέλει να σε κρατήσει και πιστεύει οτι μπορείτε να συνεργαστείτε. Και φτάνεις να ρωτήσεις και για το πότε θα πληρωθείς για τα καθημερινά 9ωρα που πολλές φορές ήταν και 10ωρα. Και σου απαντάει "Θα πάρεις κάτι παραπάνω στο τέλος του άλλου μήνα για αυτόν τον μήνα που δούλεψες. Μην βιάζεσαι! Το θέμα είναι οτι θα τα πάρεις. Και θα γίνει και κάποια μέρα η πρόσληψή σου. Δεν ξέρω ποια ακριβώς, γιατί και η κοπέλα στο λογιστήριο πνίγεται. Εσύ, όμως, συνεχίζεις κανονικά". Πολύ ωραία ο χαμάλης το πήρε το μήνυμα. Ούτε λεφτά, ασφάλιση και τα υπόλοιπα άγνωστο πότε, προσβολές και ειρωνείες καθημερινά, ασυνεννοησία μεταξύ των υπαλλήλων για το πως θέλει να λειτουργεί το site, 4 υπάλληλοι να έχουν αποχωρήσει τα τελευταία δύο χρόνια εξαιτίας της άσχημης συμπεριφοράς του. Κι εκείνος να λέει " Τα τελευταία χρόνια πάνε κι έρχονται άτομα και δεν έχω εμπιστοσύνη". Μήπως έχεις πρόβλημα και δεν μπορείς να συνεργαστείς με κανέναν, μήπως δεν ξέρεις τι θες και βασανίζεις και τους άλλους, μήπως δεν έχεις τις απαραίτητες γνώσεις, μήπως δεν έχεις τρόπους και βαλτώνεις όλες τις συνεργασίες; Δεν γίνεται να φταίνε όλοι οι άλλοι κι εσύ να είσαι ο "σωστός" και ο "αλάνθαστος".
Κάπως έτσι παίρνεις την απόφαση να αποχωρήσεις από το τρενάκι του τρόμου με τον Τζόκερ οδηγό και να παραχωρήσεις την θέση σου στο επόμενο κορόιδο, που μόλις τον καταλάβει θα "κόψει δρόμο". Στην ανακοίνωση της απόφασης σου ξεκινάει το θέατρο (τελικά αυτό πρέπει να ήταν το αντικείμενο των σπουδών του). "Μα γιατί να φύγεις; Εγώ είμαι ευχαριστημένος και αφού σε επέλεξα, πράγμα που κάνω σπάνια,πρέπει να κάτσεις."και συνεχίζει"Σε πρόσβαλλα εγώ; Αντίθετα σε κολάκεψα, αλλά δεν το κατάλαβες. Και επειδή έχεις δίκιο δεν δουλεύαμε σωστά θα αλλάξω το σύστημα από εδώ και πέρα για να συνεννοούμαστε μεταξύ μας".
Το θέατρο που παίζει και ο ειρωνικός του τρόπος σε κάνει να θες να φύγεις μια ώρα αρχύτερα. Οπότε με την πρώτη ευκαιρία του ανακοινώνεις την λήξη της συνεργασίας και την επιθυμία να πάρει τα χρήματά σου. Αυτά τα 300 με 350 που είχαν συζητηθεί στην αρχή! Και ο θεατρίνος αρχίζει καινούρια παράσταση αναβάλλοντας τα ραντεβού της πληρωμής, αναγκάζοντας σε να τηλεφωνείς κάθε τρεις και λίγο και λέγοντας σου ασάφειες και χαζές δικαιολογίες.
Το αποτέλεσμα όλων αυτών είναι να πας στο τέλος να τα παραλάβεις και να σε ενημερώσει ότι τα χρήματα είναι 250 ευρώ και μάλιστα ότι ξέχασες την συμφωνία που ήταν 200 με 250. Και οτι εκείνος σαν τον καλό Σαμαρείτη εισηγήθηκε να πάρεις τα 250, δηλαδή το μεγαλύτερο ποσό. Το θέμα δεν είναι το ποσό είναι η αναίρεση των όσων είχε υποσχεθεί, τα οποία θα έπρεπε να υπάρχουν και γραπτά για να τον "βάλεις" στην θέση του. Οι τύποι αυτού του είδους δεν σέβονται τίποτα, δεν υπολογίζουν τίποτα, απλά πιάνουν μια καρέκλα με όποιο τρόπο μπορούν ( και σίγουρα χωρίς την αξία τους) και αρχίζουν να πατάνε τους από κάτω. Ας αρχίσουν να ανησυχούν, όμως, γιατί το βαρέλι έχει πάτο και η μούργα πάει κάτω!